İnsan ne kadar da bencil. Kendime baktıkça anlıyorum bunu. Hep iyi olmak istiyorum. Ne yaparsam bunun için yapıyorum. Hep rahatımı düşündüğüm için.

Bazı amaçlarım var benim. Kısa ve uzun vadede. Günü kurtarmak kısa vade mesela.Bugün hata yapmazsam bu amacımı gerçekleştiririm.

Üniversite hayali var bir de  . İyi bir işe girmek, seneler boyunca dolgun bir maaş almak için. Ama öyle her üniversite kurtarmaz beni. Odtü, İtü kurtarır. Hatta şansım olur belki kendimi Almanya'da, Amerika'da, Japonya'da bulurum.Bu yüzden çok çalışıyorum.

Kazanmak istediğim bir kalp de var diğer amaçlar için çalıştığım bu günlerde, bu kargaşanın içinde.Kazanmak istediğim diyorum çünkü kaybettim bir süre önce. Havadan sudan konuşuyoruz 8-10 günde bir. Uzakta şimdi. Yakında olsa da benimle vakit geçirmeye istekli değil galiba. Ama ben yine de onu düşünüyorum. Bencilce; yalnızca kendimi iyi hissetmek, birşeyleri bencilce paylaşmak istediğim için.

Bunlar gibi bir sürü amacı oluyor insanın hayatında. Bazısı popçu olmak istiyor, bazısı siyasetçi. Bazısı zengin bir eş, bazısıysa büyük bir ev istiyor . Ya da yalnızca bir kap sıcak yemek.

İnsanın hep bir amacı olmalıdır derler. İnsan bencil olmamalıdır da derler . Çok zıt...

Amaçlar egoizmdir yalnızca. Hep kendini düşünmektir dolaylı yoldan olsa da. E bencil de olunmayacak. Nasıl olacak ki bu iş?

Benim düşüncem doğru ya da yanlış ama bu: İnsan bencilce paylaşmalıdır. Herşeyin de bir sınırı var tabi.Uçlarda dolaşmayın, sonra bir ayağınız kayarsa...